ΚΑΤΟΙΚΙΑ

Αποκατάσταση μετασεισμικής κατοικίας Παπακωνσταντίνου στο Βόλο

Έτος κατασκευής : 2001

Αρχιτέκτων:  Κ. Αδαμάκης Πολ .Μηχ.:  Φ. Σαμαράς Ηλ. Μηχ.: Δ. Ζημέρης

Ε.Τζαβέλλα




Πρόκειται για προσθήκη σε μικρή ισόγεια μετασεισμική κατοικία (1956) στις δυτικές συνοικίες της πόλης (περιοχή Οξυγόνο). Το εμβαδόν του οικοπέδου είναι 133,46 μ2.
Η κατασκευαστική δομή αφενός του υπάρχοντος και η εξωσυμβατική χρήση ως εξοχικής κατοικίας μέσα στην πόλη, για τους ιδιοκτήτες με μόνιμη κατοικία στην Αθήνα, καθόρισαν σε γενικές γραμμές και τη λογική της επέμβασης. Η οργάνωση των χώρων στο υπάρχον ισόγειο, με τμήματα φέρουσας τοιχοποιίας από «ψύχα» (τούβλο – μπετόν – τούβλο), παρέμεινε και αξιοποιήθηκε ως χώροι υπνοδωματίων – ξενώνων των φιλοξενούμενων επισκεπτών. Η κύρια είσοδος παρέμεινε από τη βασική στεγασμένη βεράντα, ως ένας προθάλαμος – καθιστικό – υποδοχή, που με το εσωτερικό κλιμακοστάσιο μας οδηγεί στους βασικούς χώρους διαμονής – υποδοχής που βρίσκονται στον Α’ όροφο. Η σκάλα τοποθετήθηκε έξω από το σώμα της οικοδομής, επιτρέποντας όμως μέσα από ένα στενό διάδρομο, το παραδοσιακό πέρασμα στην πίσω μικρή αυλή – ησυχαστήριο. Στο πίσω μέρος προς τον ακάλυπτο, έγινε επίσης μικρή προσθήκη με υπόγειο για τις ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις, ισόγειο χώρο barbeque και Α’ όροφο το κύριο υπνοδωμάτιο του ζευγαριού. Για λόγους αρχιτεκτονικούς αλλά και στατικούς (ελάφρυνση της κατασκευής), στον όροφο στον χώρο υποδοχής – τζακιού, κατασκευάστηκε δίρριχτη εμφανής στέγη με ξύλινα ζευκτά. Μορφολογικά, η κατασκευή ενσωμάτωσε στοιχεία του υπάρχοντος, όπως τον ημιϋπαίθριο χώρο στο ισόγειο, με τη στρογγυλή γωνιακή κολώνα, η οποία κατασκευάστηκε πλέον από εμφανές σκυρόδεμα, το πέρασμα προς τον ακάλυπτο και την επικάλυψη με στέγη περιγράμματος του υπάρχοντος. Οι προσθήκες καλύφθηκαν με δώματα χαμηλότερα και σε υποχώρηση από την οικοδομική γραμμή. Στο ισόγειο (μέσα και έξω), χρησιμοποιήθηκαν τα υπάρχοντα από σουηδική ξυλεία ξύλινα κουφώματα (με γαλλικά παντζούρια), βαμμένα με γκρι σφυρήλατο χρώμα. Στον όροφο, σε όλο το τμήμα της όψης, κατασκευάστηκαν μεγάλες τζαμαρίες αλουμινίου με θέα προς το Πήλιο. Το υπάρχον σοβατίστηκε εκ νέου με πατητή τσιμεντοκονία στο χρώμα του τσιμέντου και σκοτίες ανά 50 εκ. (ισόδομο). Τα εμφανή μπετά έμειναν χωρίς βαφή (μόνο προστασία από την υγρασία) και σε τμήμα της έγινε τοπικά σκαπιτσάρισμα. Είναι σαφής η επίδραση των κατασκευαστικών επιλογών στην αρχιτεκτονική οργάνωση του κτιρίου, αλλά και το αντίθετο, χωρίς να είναι ξεκάθαρο ποιο προηγείται και πού.