ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ  ΙΔΕΑΣ

Η πρόταση στοχεύει να αναδείξει το πλοίο της Αργούς μέσω της δημιουργίας ενός θεματικού μουσείου, που πραγματεύεται αφενός το μύθο και την ιστορία της και αφετέρου την ανακατασκευή και την απόπειρα αναβίωσης του ταξιδιού της. Κοινό χαρακτηριστικό των δύο προσπαθειών, της παλιάς και της νέας, είναι το στοιχείο της περιπέτειας. Κύρια επιλογή της σύνθεσης είναι η δυνατότητα του κτιρίου να αναδεικνύει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του βασικού εκθέματος: της Αργούς. Η μουσειακή διαδρομή ξεκινά από την υψηλότερη στάθμη του κτιρίου και οργανώνεται εναλλακτικά σε κλειστούς και ανοικτούς εσωτερικούς χώρους με κυρίαρχο το στοιχείο της έκπληξης. Η διαδρομή εξυπηρετείται από ένα σύστημα κεκλιμένων ραμπών, οι οποίες διασχίζουν περιμετρικά τον βασικό εκθεσιακό χώρο. Κεντρική συνθετική ιδέα της λύσης είναι η δημιουργία ενός δυναμικού πολυσήμαντου χώρου, ενός χώρου έντονα κοινωνικού, ο οποίος γίνεται αντιληπτός στο σύνολο του από οποιοδήποτε σημείο της διαδρομής και να βρίσκεται ο επισκέπτης. Η μουσειολογική πρόταση « Αργώ – ένα ταξίδι» παρακολουθεί τις πολλαπλές ζωές ενός μυθικού πλοίου στο χώρο και στο χρόνο. Διερευνά τις δύο διαστάσεις της Αργούς: αφενός ως ενός τεχνολογικού επιτεύγματος του παρελθόντος, αλλά και του παρόντος και αφετέρου ως ισχυρού μύθου που ταξιδεύει στο χώρο και το χρόνο. Με τον τρόπο αυτό, στο μουσείο, ο επισκέπτης καλείται να ακολουθήσει ένα διπλό ταξίδι, ανάμεσα στην τεχνολογία και το μύθο και ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της αίσθησης του ταξιδιού, η πρόταση δημιουργεί ένα περιβάλλον διερεύνησης και πειραματισμού ανάμεσα στο γνωστό και το άγνωστο. Αυτά τα στοιχεία συγκροτούν την αλληγορική σύλληψη της Αργούς που επιλέγει να παρουσιάσει το σενάριο της έκθεσης, η οποία οργανώνεται θεματικά σε τρεις ενότητες με τίτλους : “το πλοίο”, “μυθολογίες” και “ταξιδεύοντας”. Μορφολογικά το κτίριο αποτελείται από ένα συμπαγή μονολιθικό όγκο, με διμερή οργάνωση, κατά την έννοια του ύψους. Το επάνω τμήμα που αφορά τους εκθεσιακούς χώρους είναι αδιαφανές, χωρίς ανοίγματα. Εξωτερικά επενδύεται με ένα δεύτερο κέλυφος από ξύλα, που παραπέμπουν νοηματικά στο ξύλινο σκαρί του πλοίου. Τα ξύλα πλέκονται μεταξύ τους σε οριζόντια διάταξη, δημιουργώντας με τα διαφορετικά πάχη και μεγέθη ένα παιγνίδι του φωτός και της σκιάς, δίνοντας την αίσθηση μιας δυναμικής κατάστασης και της κίνησης (ταξίδι – θάλασσα – πλοίο). Το κάτω τμήμα, στη μεν δυτική και νότια πλευρά, είναι συμπαγές από ανεπίχριστο σκυρόδεμα. Στη δε ανατολική και βορεινή πλευρά, που αφορά στις υποστηρικτικές λειτουργίες του μουσείου είναι διαφανές (μέταλλο και τζάμι), παρέχοντας τη δυνατότητα φυσικού φωτισμού, οπτικής και λειτουργικής επαφής προς τη θάλασσα και το λιμάνι.